Het was direct een bestseller: Grensleven van de Israëlische Dorit Rabinyan. Dat het Ministerie van Onderwijs opperde om het boek op scholen in Israël van de leeslijst te schrappen, betekende tegelijkertijd dat het boek volop aandacht kreeg. Bekende schrijvers als Amos Oz en David Grossman steigerden publiekelijk en de media smulden ervan. Volgens het Ministerie van Onderwijs zou de liefdesrelatie tussen de Israëlische Liat en de Palestijnse Hilmi een slecht voorbeeld zijn voor leerlingen. Bovendien zou Rabinyan militairen negatief hebben afgeschilderd. Gelukkig waren velen het hiermee oneens en kunnen leerlingen het boek nog gewoon kiezen en lezen.

Vurig en stormachtig
Liat is Israëlische en studeert een paar maanden in New York. Hilmi is Palestijn en werkt in New York als kunstenaar. De twee leren elkaar toevallig kennen en laten elkaar in hun Amerikatijd niet meer los. Rabinyan beschrijft een gepassioneerde relatie met stormachtige momenten. Hilmi kan het niet uitstaan dat hij stil moet zijn als Liat met haar moeder belt. Liat raakt gefrustreerd als Hilmi het niet voor haar opneemt tijdens een politieke discussie met zijn broer, over een één- of tweestatenoplossing en over de rol van Israëli’s. Toch overwint in New York de liefde het altijd van de conflictmomenten. Als Liat terugkeert naar Tel Aviv, beëindigt de relatie omdat het volgens haar niet anders kan. Niet lang daarna reist Hilmi terug naar de Westbank. De twee houden toch krampachtig contact (hoe moeilijk dat ook blijkt te zijn). Het einde van het verhaal verklappen we niet.

Romeo en Julia
Dorit Rabinyan heeft op eerlijke en redelijke wijze beschreven hoe een Israëlische en een Palestijn zich gedragen en hoe hun politieke en culturele achtergrond en opvattingen hen hebben gemaakt zoals ze zijn. Het duo Liat en Hilmi is zich er absoluut van bewust dat hun families thuis de relatie zullen afkeuren. Ze zitten in New York veilig en ver van hun gewoonlijke thuissituatie en beminnen elkaar in alle vrijheid. Die warmte voor elkaar wordt nog eens benadrukt door de ijskoude winter in New York, die deze Romeo en Julia nog dichter bijelkaar brengt. Ze schuilen bij elkaar voor helse sneeuwbuien en trotsteren huiverend de kou, maar wel altijd samen. Hoe vurig hun relatie ook is, je voelt door het hele verhaal een metaforische ijslaag. De toekomst belooft niet veel goeds.

Op waarheid gebaseerd
Rabinyan beschrijft daardoor ook gelijk hoe tragisch de situatie in Israël en Palestina is. En dat liefdesrelaties tussen Israëli’s en Palestijnen binnen de ‘landsgrenzen’ bijna onmogelijk zijn. Het verhaal is gedeeltelijk gebaseerd op haar eigen leven. Ze woonde zelf ook in New York en had daar een relatie met een Palestijnse kunstenaar die hetzelfde lot beschoren was als Hilmi. Ze heeft elementen en personages weliswaar aangedikt en geromantiseerd, maar haar manier van schrijven verklapt dat dit voor haar meer was dan een liefdesverhaal tussen twee fictieve mensen.